Dag 24: Calzadilla de la Cueza

De wandeletappe van vandaag staat bekend als 'de dag van de bezinning' en bestaat uit een ruim 18 km lange wandeling door een 'eenzaam en eentonig' landschap.

Met een stevige voorraad (ontbijt, lunch en voldoende water) gaan we op pad, de oneindigheid tegemoet.

De stemming is enigszins bedrukt: hoe kan je niet opzien tegen een tocht zonder enige pauze in het landschap...?

Eentonig is het landschap inderdaad, maar eenzaam geenszins. Het eindeloze pad biedt uitzicht op de vele pelgrims. Ze volgen allemaal hetzelfde weg, maar hebben een ander einddoel variërend tussen de 20 km (een Zuid-Koreaanse dertiger en ondergetekenden) en 40 km (Italiaanse vijftigplusser die we tegenkwamen).

Het reisboek kondigde aan dat we noch op schaduw noch op horeca konden rekenen onderweg. De verrassing was des te groter toen we halverwege de tocht een 'oase' tegenkwamen. Het feit dat deze 'heaven' (aldus een medeloper) met zijn te harde muziek de vogelgeluiden overstemde, drukte de pret wel enigszins.

Yoga blijkt een verrijking te zijn tijdens de Camino. Een paar eenvoudige yoga-oefeningen tussendoor brengen gespannen spieren tot rust en geven ruimte aan de geest om de stilte op te zoeken. Befaamd zijn inmiddels de pinguïn- en helikopter oefening (we hadden grote lol bij het terugkijken van het filmpje).

An kondigt tussendoor telkens het aantal gelopen kilometers aan. Meestal zorgt dit voor opluchting (wauw, we zijn al op de helft...), maar soms valt het ook tegen. Er is dan maar 1 remedie en dat is doorlopen met het verstand op nul. De vogels, insecten en bloemen zorgen voor afleiding, net als de gesprekken met mede-pelgrims.

De route van vandaag viel uiteindelijk wel mee. De warmte in de late ochtend was pittig, blaren groeiden en enkels klaagden, maar de beloning van een koud biertje, lunch en stevige stapelbedden in een schone slaapzaal maakt veel goed.