Dag 25: Vilaserío

De mevrouw van de herberg sloofde zich erg uit om ons tapaz maaltje tot een succes te maken, gisterenavond. Heel attent.
Vanochtend even na achten op pad. We lopen veel alleen. Wat een verschil met de paar dagen vóór Santiago! Nu geen kleine rugzakken en ook geen Spaanse mensen meer op de route. Omdat er nauwelijks eetgelegenheden op dit pad zijn, ontbijten we langs de weg. Het is warm en het stijgen valt ons steeds zwaarder. Heuvel na heuvel bedwingen we. We rusten bij een bar, waar een Nederlandse man zit te wachten op een taxi. Hij is door zijn knie gegaan, zijn vrouw loopt al vast naar de volgende herberg. Na 15 km komen we aan in het dorp Vlaserío. We schrijven in bij een gemoedelijke herberg. Een oude verbouwde boerderij. Een hartelijk vrouwtje, dat alleen Spaans spreekt, wijst ons de weg in haar herberg. Biertje en een heerlijk kommetje soep. We doen ons wasje en brengen de rest van de middag door in de heerlijke tuin van de herberg in het zonnetje. Dré maakt nog een wandeling in de omgeving, zonder rugzak; hij vindt het een verademing! We denken erover om ons de luxe te permitteren om voor rugzakvervoer te kiezen deze laatste dagen.
s-'Avonds pelgrimsmenu met andere pelgrims. Het is een gezellige maaltijd zo samen. Na het eten nog een glas sangria met twee Duitse vrouwen en dan komt het vrouwtje en stuurt ons naar bed.